Bologna
Om 08.00 uur gaat de bel. Daar is de man die het water komt afsluiten. Dré zegt hem dat dat niet de bedoeling is en vertelt meteen het hele verhaal over het gas. De man schudt zijn hoofd en roept, handen ten hemel, La Bella Italia! Om vervolgens Dré haarfijn uit te leggen hoe je het gaszegel verbreekt en stap voor stap het gas weer aanzet. Ohja, het mág natuurlijk niet. Maar ja… dit is Italië!
We besluiten de gasmaatschappij een kans te geven en we gaan eerst naar Vicenza om inkopen te doen op de Amerikaanse basis. Altijd leuk om je in Italië, midden in Amerika te wanen. We vinden er het tafelkleed met olijven waarvoor ik heel Nederland en Italië heb afgestruind!
Wij houden de telefoon goed in de gaten want het gasbedrijf gaat ons bellen.
Thuis lunchen is geen optie. Veel te koud.
We zijn nog nooit in Padova geweest en besluiten daar een restaurantje te zoeken. Het wordt MareChiaro aan de Via Daniele Manin. Het blijkt een prima keus. De ravioli met pompoen ligt in een heerlijke saus van Taleggio en de straccetti di manzo (stukjes rundvlees) zijn verrukkelijk! De kok heeft zich bewezen en we nemen allebei een dolce.
Als we op de terugweg zijn is er nog niet gebeld.
Met een “Dit is Italië,” duikt Dré in het gashok. Nog geen vijf minuten later hebben we weer gas! Mijn held!
En we zijn natuurlijk nog niet gebeld.
Wij houden van Italië.
(meestal dan)
* Photo by Parvesh Kumar on Unsplash
Mooi geschreven Ingrid. Met tallegio moet ik ook altijd even aan gorgonzola denken
Ohhhja, die hele zachte meteen uit de kaas! Lekker he?
Hahaha geweldig,
fijn dat ie handig is
Hij wordt steeds handiger. Achter het huis heeft hij een complete schuur getimmerd! #trots
en je gaat er weg?
We gaan per 1 maart weg uit Bologna. We zijn er nu aan het opruimen.
Maar we blijven in Molise hoor!